Teofila Rymkiewicz - córka Justyna Rymkiewicza - urodziła się około 1874 roku w rejonie witebskim, w Rosji.

Rymkiewicze z których wywodził się ojciec Teofili - Justyn, sygnowali się herbem szlacheckim Lubicz i mieszkali w gminnej wsi Podbrzezie, położonej 40 km na północ od Wilna. Do dnia dzisiejszego ok. 60% mieszkańców tej wsi /jest w niej około 1 tys. mieszkańców/ deklaruje pochodzenie polskie i są wśród nich nadal ludzie o nazwisku Rymkiewicz.

Rodzina matki Teofili - Grabowscy - /sygnujący się herbem szlacheckim Ogończyk/ wywodziła się z gminnej wsi Łużki, położonej w powiecie dziśnieńskim Ziemi Wileńskiej, II Rzeczypospolitej. Kiedy w 1966 roku Maria Szanter /z domu Sieńkowska/, razem z córką Zofią Szczęsną /z domu Szanter/, odwiedzają wileńszczyznę - gdzie mieszkali do 1946 roku - odnajdują w Łużkach Grabowskich, których Marii udaje się powiązać z przodkami jej matki, Teofili.

Dwudziestoletnia Teofila Rymkiewicz, wkrótce po ukończeniu gimnazjum, poślubia Jana Sieńkowskiego i na miejsce swego życia i przyszłych dzieci, wspólnie wybierają Petersburg - stolicę Rosji.

Sankt Petersburg, Rosja - 1903 rok. Rodzina Sieńkowskich. Od lewej: Zofia, Stanisław, Teofila, Maria i Jan Sieńkowscy.

Tu w Petersburgu rodzi się czwórka ich dzieci. Pierwsza rodzi się Zofia - w 1896 roku, drugim jest Stanisław - urodzony w 1898 roku, trzecim dzieckiem jest Maria - urodzona w 1903 roku a ostatnim Konstanty - urodzony w 1906 roku.

Wszystkie prace związane z wychowywaniem dzieci i prowadzeniem domu spadły na Teofilę. Jej mąż Jan pracuje na odległej Ukrainie i jest ze swoją rodziną tylko przez trzy miesiące każdej zimy - na początku marca musi jechać z powrotem do pracy, która wszystkim zapewnia środki na utrzymanie.Teofila przez wszystkie lata wspaniale wywiązywała się z ogromnej odpowiedzialności wychowania swego potomstwa na prawych, mądrych i szlachetnych ludzi. Dzieje się tak przez ponad dwadzieścia lat.

Wszystkie dzieci wysłano do szkoły w Petersburgu, przy polskim kościele parafialnym Sw. Katarzyny - na Newskim Prospekcie - prowadzonej przez siostry zakonne Urszulanki , której cześcią jest także elitarne gimnazjum, które ukończylo dwoje najstarszych dzieci - Zofia i Stanisław - zanim Sieńkowscy wyjechali z Petersburga, na wileńszczyznę.

Pod koniec 1916 roku Jan wraca do Petersburga. Niemiecki graf sprzedaje wszystkie swoje majętności - z pomocą Jana - i teraz Jan jest już ze swoją rodziną każdego dnia. Za zgromadzone pieniądze i gratyfikację jaką otrzymał od grafa - za dobrą pracę - Jan Sieńkowski kupuje małą posiadłość ziemską z domem w Skrobotunach - /szukaj pomiędzy jeziorami Szo i Suponiec - bardzo dokladna mapa rejonu wsi Skrobotuny w powiecie dziśnieńskim/ , w gminie Prozoroki, na Wileńszczyźnie. Planują przenieść się tam kiedy ich syn Stanisław ukończy gimnazjum.

I Wojna Światowa i Rewolucja Październikowa zmusiły ich do przełożenia przeprowadzki aż do końca 1917 roku. Zanim się przeprowadzają ich córka Zofia już pracuje - po ukończeniu gimnazjum, syn Stanisław ma za sobą dwa lata studiów w Petersburskim Instytucie Leśnym - na Wydziale Mierniczym, córka Maria ukończoną szkołę podstawową a najmłodszy syn Konstanty ma ukończone dwa lata szkoły podstawowej.

- /szukaj pomiędzy jeziorami Szo i Suponiec - bardzo dokladna mapa rejonu wsi Skrobotuny w powiecie dziśnieńskim/

Wiosną 1918 roku wszyscy znajdują się w Skrobotunach, w gminie Prozoroki, rejonu wileńskiego. Zofia zaczyna pracę w miejscowej szkole jako nauczycielka, Stanisław zostaje umieszczony na Uniwersytecie Wileńskim - na Wydziale Miernictwa, żeby ukończyć studia, Maria idzie do liceum im. Ks.Grzegorza Piramowicza w mieście Dzisna , na wileńszczyznie a Konstanty do miejscowej szkoły podstawowej.

W styczniu 1919 roku armia bolszewicka wkracza na tereny rejonu wileńskiego i zajmuje Wilno. 23 sierpnia 1919 roku kontrofensywa armii, II Rzeczypospolitej, wypiera siły bolszewickie i zajmuje z powrotem Łużki - Plisę.

Teofila Sieńkowska niedomaga już od dłuższego czasu / jest prawdopodobnie chora na gruźlicę/ i umiera wiosną 1924 roku , kilka miesięcy przed ukończeniem 50 lat. Pochowano ją na cmentarzu katolickim w Kubliczach.